Մեսրոպ Մաշտոցն ասաց՝ որդիս,
 Էլ ինչո՞վ ես հույսը բերդիս,-
 Էլ հայրենիք ինչ՞ու եկար,
 Թե պիտ խոսես օտար լեզվով,
 Խմես հայոց գինին նեկտար,
 Կենաց կանչես օտար լեզվով,
 Քաղես հայոց վարդերն ու հեզ
 Աղջիկ կանչես օտար լեզվով:

 Իրավ քանի լեզու գիտես՝ 

 Այնքան մարդ ես՝ իրավն ասին,
 Բայց, որ քո հայ լեզուն չունես,
 Էլ ի՞նչ հույս ես քո Մասիսին,
 Որ թողել ես քո մայրենին՝
 Հարամ է քեզ հայոց գինին,
 Հարամ է քեզ աղջիկն հայոց,
 Հայոց սիրտը՝, Մասիսն հայոց:

 Մայր հայրենիքն էլ ի՞նչ սրտով
 Քո ոտքերն էլ գրկե վարդով...
 ...Ա՜խ, չէ, Մասիսն հալալ է քեզ,
 Հայոց վշտում դու մեղք չնես,
 Հալալ է քեզ հողն հայրենի,
 Թող քեզ ջուրն էլ դարնա գինի:
 Քանզի հայոց վայ սփյուռքում ... Читать дальше »

Չկա ոչ մեկն ավելի մոտ քեզ, քան դու ինքդ ես: Բայց եթե դու չես ճանաչում ինքդ քեզ, ինչպե±ս կարող ես ճանաչել ուրիշին: /Արևելյան իմաստություն/
Մտածել, որ հոգին մտածում է և մարդը դա չի նկատում, նշանակում է մի մարդուց ստեղծել երկու անձ: /Ջ.Լոկ/
Դու ամբողջ կյանքի ընթացքում պատասխանատու ես այն մարդկանց համար, ում ընտելացրել ես: /Անտուան դե Սենտ-Էքզյուպերի/
Եթե ես ժամանակ առ ժամանակ չլռեմ, ես չեմ լսի, թե ինչ է ուզում և սպասում կյանքն ինձնից: /Շտրիտմատեր/
Երջանկությունը կախված չէ այն բանից, թե ով ես դու և ինչ ունես: Այն կախված է միայն նրանից, թե ինչ ես դու մտածում: /Դ.Կարնեգի/
Այն ինչ մարդիկ մտածում են իրենց ընդունակությունների մասին, ուժգնորեն ազդում է այդ ընդունակությունների վրա: /Ա.Բանդուրա/
Մարդը ցանկությունների և հակադրությունների համալիր է: Որպեսզի նրան հասկանանք, անհրաժեշտ է ընկալել նրան ամբողջական: /Ս.Մոլչո/
Անտաղանդությունն ավելի հեշտ ... Читать дальше »